Un centón é unha composión feita con versos ou fragmentos de versos doutros autores. É un xogo literario que ten tamén a súa complexidade, porque aínda que algún verso se pode recoñecer como pertencente ao outro autor, o poema resultante ten un sentido totalmente diferente, ademais, se está ben feito, dá a impresión dun todo homoxéneo e non simples retallos cosidos por puntadas sen xeito. Por suposto sempre se debe confesar de onde foron tirados os versos.
Se tedes lido outros dos nosos traballos xa suporedes que os versos destes centóns foron collidos de poemas de Celso Emilio, a razón disto tamén está alí. O que agora vos presentamos ao mellor non ten a harmonía do collage que ilustra a entrada, pero estamos satisfeitos de como quedou o experimento.
Nesta longa noite
de luz e de
escuridá
os meus ollos de
neno
un pozo
profundísimo de medo
nas estradas da
vida.
O terror anda
solto polo mundo
e soño unha imposíbel alba amante
e vexo cada día
bágoa nosa nos
ollos.
José Javier Vázquez (2º ESO E)
(Versos
procedentes dos seguintes poemas: “O medo”, “Longa noite de pedra”, “Coromoto”,
“O can danado”, “Nai”, ”O árbol”, “Ao lonxe, Ourense ” .
A noite, espello
de auga fría,
dunha tristura
aceda,
vai coa lúa,
por camiños de
romaxes
con grave e
tristeiro son.
A noite envolta en
farrapos,
déitase nos
piñeirales,
i o vento que
rebulía,
ventiño de doce
gaita
por fin está
calado.
Luis Valencia (2º ESO E)
(Versos
procedentes dos seguintes poemas: “O can danado”, “Deitado frente ao mar”,
“Cantiga pra durmir a un neno”, “Romance de cego”, “O locutor”.
No hay comentarios:
Los comentarios nuevos no están permitidos.